Grzegorz Walczak

Najważniejsza powieść Grzegorza Walczaka, dzięki której trafił do leksykonu prozaików Janusza Termera. Książka portretuje pokolenie autora - ludzi urodzonych po drugiej wojnie światowej. Choć bezpośrednio nie dotknęło ich okrucieństwo wojennej rzeczywistości, żyją w jej cieniu, pod jednym dachem z rodzicami i dziadkami - wojennymi kombatantami o skomplikowanych biografiach i niejednokrotnie złamanej...

Małżeństwo z kilkuletnim stażem, w którym fajerwerki już dawno wygasły. Żona próbuje odzyskać uwagę męża, ten jednak jest emocjonalnie niedostępny, pochłonięty fantazjami o innym życiu pełnym przygód i doznań. Każdy kolejny dzień spędzają obok siebie, prowadząc wewnętrzną wojnę, ale nie potrafią zdobyć się na otwartą rozmowę.

Zbiór opowiadań, w których przenikają się dwa światy. Pierwszy z nich to codzienność, jaką wszyscy znamy, konkretne, prozaiczne realia współczesnej Warszawy. Drógi to płaszczyzna ducha unoszącego się ponad światem materialnym. Liryczna perspektywa pozwala odnaleźć sens w - zdawałoby się - absurdalnych wydarzeniach, a przede wszystkim nabrać dystansu do ziemskich problemów.

Powieść będąca wyrazem nastrojów apokaliptycznych przełomu tysiącleci. Rozwój technologii doprowadza do nadkontroli i zniewolenia człowieka, z czego ten oczywiście nie zdaje sobie sprawy, ciesząc się z przekraczania coraz to kolejnych ograniczeń materii. Tymczasem z przestworzy już nadciągnęła katastrofa. Obcy zstąpił na Ziemię, lecz bardzo trudno go rozpoznać. Obawa przed konfrontacją z inną cywilizacją...