bieli

„w translacji do bieli” to tomik poezji koncentrującej się przede wszystkim wokół postaci jej autorki. To autobiograficzne zapisy wspomnień, spisane poetyckim językiem refleksje i ubrane w słowa obrazy, które warto byłoby zachować na przyszłość. Eksplorowane są w nim przestrzenie miast, jak i terenów rozciągających się pomiędzy nimi. Podejmowane tematy często są niezwiązane, jednak ich wspólnym mianownikiem...

„Jestem już całkiem naga. Jeśli ktoś wejdzie, to pozamiatane – no, co by się w ogóle wtedy stało? Z drugiej strony – Marco zamknął drzwi na klucz. Już wtedy musiał zrozumieć, co się między nami wydarzy. Dokładnie tak, jak rozumie teraz. Gdy pożera mnie wzrokiem. Jedna dłoń przemyka do fiuta w spodniach w kolorze szpitalnej bieli i Marco zaczyna się pocierać". Cassandra zamierza skontrolować w przychodni...

Ta książka wyrasta z fascynacji literaturą i rzeczywistością, paradoksalnie czerpiąc siłę ze swojej słabości, gdyż w gruncie rzeczy jest ilustracją nieustannie ponoszonych porażek i fiaska, zapisania siebie w świecie i świata w sobie, w krzyżowym ogniu, w poplątanych pajęczynach, zagłuszanych falach, zerwanych łączach. Formy odbioru to wciąż ponawiane próby artykulacji tego, co ciągle się wymyka, odstaje,...