glupia

Dzieło Marii Hagen

Fragment: "— Nie źlijże się Maryna, bacz na święty spokój, udobruchaj się i dej mi oto schlipać tę łyżczynę żuru. — Tak mówił Maciek Opozda, fornal, który podczas przypołudnia przybył spracowany do czworaków, a zastał żonę w złym humorze. — Będę ci się dobruchała, mam na ciebie być pamiętna, kiej człek doma nijak podołać nie może! — odrzekła Maryna, uwijając się około nalepy. — Nie robię ja to swojego,...

Ziemowit chce pomścić śmierć swojego przyjaciela Wojtka, do której rękę przyłożyła jego narzeczona Bożena. Przez pięć lat poszukuje jej, a gdy namierza w Poznaniu, natychmiast się tam przeprowadza i zatrudnia w firmie, gdzie ona pracuje. Poznaje również jej męża, Sławka, zaprzyjaźnia się z nim i zamierza wrobić w planowane morderstwo kobiety. Wszystko się jednak komplikuje, bo na jego drodze stają...

„Wargi miała miękkie, chętne, zaborcze, a dłonie niespokojne. Odnalazły moją skórę i przylgnęły do niej. Naszła mnie głupia myśl, że w tej ciemności nie zobaczę, ile ma piegów na piersiach, ale przynajmniej będę mogła sprawdzić miękkość jej skóry. To ona pierwsza, wiem to na pewno, chwyciła przez koszulkę mój sutek i potarła, wyrywając jęk prosto z moich trzewi, z żołądka, w którym rozszalały się tysiące...