janek

„Nulla dies…” to opatrzona słynną łacińską sentencją poetycka rozprawa z ludzką słabością, refleksja nad jej przezwyciężaniem. Zbiór dwudziestu pięciu wierszy o bogatej symbolice kreśli drogę, którą podmiot liryczny pokonuje w poszukiwaniu swojej prawdziwej natury.

Tylko niebywały zbieg okoliczności mógł sprawić, że ci troje spotkają się po latach w Tarnowskich Górach. Szarlej, Rybka i Janek poznali się w liceum, ale ich relację trudno opisać jako partnerską koleżeńskość. Kończą szkołę pełni wzajemnych pretensji i uraz. Gdy się odnajdują, każde jest na zupełnie innym etapie życia, a dookoła szaleje epidemia. Co wyniknie z tego spotkania?

Narratorem tej brawurowej, pełnej specyficznego humoru powieści kryminalnej jest Janek – prowadzący dość hulaszczy tryb życia, student medycyny – który zostaje wplątany w kryminalną aferę. Chodzi oczywiście o morderstwo, bo czyż istnieje dobry kryminał bez choćby jednego trupa?! Co prawda milicja, w osobie niezmordowanego kapitana Stefana Buli (dla którego jest to ostatnia obecność w literackiej przestrzeni)...

Wakacje, upał i rock'n'roll. Festiwal muzyczny w małym miasteczku gdzieś w Polsce i młodzi ludzie cieszący się swobodą, bez nadzoru ze strony szkoły i bez kontroli rodzicielskiej. Pierwsze nastoletnie miłości i muzyczne fascynacje... Czy to nie brzmi jak świetny przepis na wakacyjne dni? Niekoniecznie. Nie w późnym PRL-u, w Polsce, kraju permanentnych niedoróbek i niedoborów. Nie z hordą wygłodniałych...