kordian

„LAURA Czemu Kordian tak smutny? Znalazłam dziś rano W imionniku wierszami kartę zapisaną, Poznałam rękę, pióro - o! nie, raczej duszę... Czemu się pan mój schyla? KORDIAN Odmiatam i kruszę Gałązki, ciernie, chwasty spod stóp twoich, pani. - Cierń, co mi zrani rękę, nikogo nie zrani! ...”

Po wielu perypetiach życiowych Kordian zamieszał w odnawianym bieszczadzkim dworze. Samotne - do niedawna - dnie poświęca na poznawanie historii tego miejsca, które mimo zawirowań dziejów nie zatraciło wszystkich swoich tajemnic. Pejzaż emocjonalny z Bieszczadem w tle łączy wątki trzech światów: współczesnego, mistycznego i historycznego. Krzysztof Jan Drozdowski – historyk,  dziennikarz i tłumacz,...