nazbyt

„Pochylam się i czuję, jak główka jego penisa wsuwa mi się do tyłka. Kładę dłoń na jego udzie. Kontroluję tempo. Głębokość. Jonathan wciąż się we mnie wsuwa. Mocniej. Szybciej. Chwytam go za włosy. Czuję, że się rozszerzam. Pragnę ich obojga. Teraz. Zdejmuję dłoń z uda Davida i daję mu klapsa." Julia i Jonathan ponownie zgłębiają tajniki świata singli, tym razem w Szwecji, w towarzystwie Dee i Davida,...

U Shakespeare’a najbardziej podoba mi się jego stosunek do własnej twórczości. Jest coś irytującego u największych artystów – Danta, Joyce’a, Miltona – w ich uporze tworzenia arcydzieł i podkreślania swej doniosłej roli. Umiejętność poświęcenia życia sztuce bez zapominania, że stanowi ona zajęcie frywolne, jest niesłychanym, osobistym osiągnięciem twórcy. Shakespeare nigdy nie traktuje siebie nazbyt...