przemilczane

Motywem przewodnim tomiku jest słowo zarówno to wypowiedziane, jak i przemilczane. Nie wszystkie słowa potrafimy wypowiedzieć, nieraz łatwiej nam pogrążyć się w ciszy. Zaś o roli słów mówi każde z zawartych w tym tomiku wierszy.

Wystarczyło zaledwie tysiąc czterdzieści dziewięć dni, by w podlubelskim żydowskim miasteczku po dawnych mieszkańcach pozostał tylko zryty przez poszukiwaczy złota cmentarz, zamieniona w szalet synagoga, splądrowane domy i dwadzieścioro troje ocalałych, z których żaden nie chciał tu zostać. Dziś o wojennych losach Izbicy przypomina jeszcze mniej: szkolna gablotka, dwie drewniane kuczki, zaniedbany...