surowe

Wiersze jak wydobywanie rudy. Andrzej Kopacki nie tylko buduje sztolnie i zjeżdża głęboko pod ziemię. Potem, aby pozyskać z rudy kruszec, musi ją poddać procesowi bolesnej wiwisekcji. Jego wiersz burzy porządek, w którym człowiek jest królem stworzenia, i przez to niesie nadzieję. Trochę buffo a trochę serio, nie porządkuje świata, ale nieco oswaja chaos. Ma siłę magicznych obrzędów. „Życie codzienne...

„Viktor trzymał ją za głowę, dymając ją w gardło. Odczuwała rozkosz, czując go tak głęboko w sobie, a kątem oka widziała, jak Johan wstaje z fotela i podnosi łańcuch w drzwiach. Usiadł w fotelu, a następnie skinął widzom na zewnątrz, że mogą wejść. Jeden po drugim stawali w kręgu wokół niej, ale nikt jej nie dotykał". Kości decydują o wyborach, jakich dokonują... Kości prowadzą Sofie, drugi weekend...