szczytow

Spojrzałem na wierzchołek. Wtargnęła chmura, a złowrogie dudnienie grzmotu rozeszło się echem po dolinie poniżej. Nie sposób było nie odczuwać respektu i podziwu dla skali tego, co rozpościerało się przede mną. Wiedziałem, że bezcelowe jest ocenianie sił i słabości tej gigantycznej góry, ponieważ wznoszący się przede mną szczyt nie zamierzał oceniać mnie. Zamiast oceny była burza inspiracji. Gdybym...

autor przedstawia się jako przewodnik tatrzański. na każdym robi to wrażenie, bo w końcu przewodnik to persona godna zaufania. zwłaszcza taki, który wodzi klientów po podniebnych perciach. jak się dużo chodzi po górach, to ma się mnóstwo czasu na rozmyślania. a jest go jeszcze więcej, gdy się samotnie utknie w ścianie Hinczowej Turni. czternaście godzin październikowej nocy, potrafi wypełnić wieczność....