widza

Świat ironicznych złudzeń i gwałtownych przywidzeń. Kosmos, który nie zna ani pokory, ani nieodwzajemnionego świtu. Kraina głazów, które wciąż czekają na osobisty epilog. Zakątek snów, żałośnie zwaśnionych z kalendarzem, odrealnionych w pojmowaniu jasności. Raj wciąż istnieje, gdyż ludzie nie widzą własnych kroków, nie czują oddechów, splątanych w imieniu namiętności.

Czasem warto się powstrzymać, aby zrozumieć sens pobliskich drogowskazów. Opłaca się zamyślić na odrobinę dłuższą chwilę, aby zobaczyć to, czego nie widzą krótkowzroczni, zapatrzeni w swoje ego. Świat znajduje się na granicy załamania nerwowego. Czy zdołamy wskrzesić w nas nieoswojone niebo? Niebo, które od dawna tkwi puste?

A czy ty potrafisz dostrzec anioły tam gdzie inni ich nie widzą? Rozejrzyj się w około i spróbuj je zobaczyć, są one wszędzie w sklepie, w parku czy w księgarni za rogiem. Czasami pomagają przezwyciężyć strach, leczą rany przeszłości i patrzą się na nas dobrotliwie nic nie mówiąc.