wiktoria

Bohaterka tej książki nie należy do siebie. Nie ma imienia, prawa do własnego ciała, jej zdanie się nie liczy. Mała dziewczynka zepchnięta na margines spraw dorosłych bywa wciągana w środek rodzinnego dramatu jako narzędzie szantażu czy rekwizyt w teatrze pozorów. Mimo to bohaterka-narratorka opowiada. Odzyskuje podmiotowość dzięki językowi i wyobraźni, które dają napęd doświadczeniu – głównie cierpienia...

Wiktoria mieszka w wymarzonym domu wśród wzgórz z widokiem na jezioro. Córka Joasia nigdy nie sprawiała jej żadnych problemów. Nie musi się też bać o finanse. Można by pomyśleć, że odniosła pełen sukces i niczego w życiu jej nie brakuje. A jednak każdego roku wraz z nadejściem pierwszych opadów śniegu wpada w melancholię. Myślami wraca do wydarzeń sprzed lat. Kocha Joasię ponad wszystko, ale jej ojca...