wilnie

Książka opowiada o tekstach i ich funkcjonowaniu w średniowiecznym i wczesnonowożytnym Wilnie, które między XIV a XVII wiekiem osiągnęło status największego ośrodka miejskiego na Litwie i jednej z dwóch stolic państwa litewsko-polskiego.

Zbiorowy tom Wilno literackie na styku kultur obejmuje przeszło dwuwiecze dziejów dawnej stolicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Stara się je ukazać z wielu stron jako różnorodność współżyjących w nim zbiorowości. Jest więc rozbudowaniem na szereg nowych zjawisk zagadnień przedstawionych we wcześniejszym tomie zbiorowym Poezja i poeci w Wilnie lat 1920-1940 (Kraków 2003).

Polacy nie mieli i nie mają monopolu na zniekształcanie historii ŻZW ani na konfabulacje. Między 1980 a 1999 r. w języku angielskim ukazały się trzy wspomnienia, których autorzy przyznawali się do członkostwa w jego szeregach. Nastąpiło to naturalnie w okresie, gdy mit „bractwa pierścienia” był na trwałe osadzony w literaturze historycznej. Nazwisk tych autorów nie znali Chaim i Chaja Lazarowie,...