Dariusz Regulski

Powieść opowiadająca o życiu doktora Szczypiora. Być może ono wcale nie jest życiem. Być może szpital psychiatryczny, w którym ukrywa się przed żoną wcale nie jest szpitalem. Być może Ewka — pierwsza i ostatnia miłość Szczypiora nigdy nie istniała. Być może tajemnicza Chantal, na której punkcie Szczypior ma obsesję — wcale nie jest skromną kelnerką z restauracji „Violette”.

Niezwykle bliski jest mi jego strach. Cierpiał chyba na najgorszy rodzaj bólu. Takiego, którego nie może wykorzenić nawet „dobre” życie. Bardzo specyficzny rodzaj smutku. Życie dojrzewające do świadomej śmierci. Świadoma utrata świadomości. Świadomy, kontrolowany sen. Świadomy cichy bunt. Niemy krzyk puszczony w obieg. Odlatuje balonem z napisem „NEVERMORE”. Nigdy więcej już do nich nie wróci…

Z wolna poetycki żółtodziób wypływa na głębokie wody płytkiego świata. O malowaniu, upływie czasu, wielkich nieobecnych, metafizycznych przeżyciach, przemyśleniach z głupiego, młodzieńczego łba, a przede wszystkim o wielkim cudzie i przekleństwie jakim jest KOBIETA… W słynnym przeboju słynnego zespołu słyszymy przestrogę „»Nie wierz nigdy kobiecie«”… ale czy można uniknąć tego, czego się pragnie…?