Jakub Turkiewicz

Todler wyszedł z bramy z niezapalonym papierosem w ustach. — Pogoda się psuje — zauważyła Tiara, zapinając krótki płaszczyk. Ledwie wsiedli do auta, lunął deszcz. — Czuję się jakbym zjeżdżał na sankach ze stromego zbocza — powiedział. — Trochę mi się nie podoba to, co może czekać na dole. Tiara prychnęła lekceważąco i przekręciła kluczyk. Silnik zarzęził i zgasł. Spróbowała ponownie. Znowu chwila hałasu...

"Stanisław Saryusz-Żylaki mozolnie wspinał się po schodach. — Schody są jak pudełko czekoladek — powiedział. — Nigdy nie wiesz, dlaczego właściwie nie są ruchome i trzeba po nich włazić. Przystanął na moment i głęboko się zamyślił. — Właściwie to chyba nie mam racji. Muszę wymyślić coś innego." - fragment